Vakantie_Perikelen

November 2002

Door een herfstdip besloten wij “ Spic, Span en Wipexpress” een weekje te gaan
stuifduinen in “Het Rommelgebergte van Winterswijk”
Maar om daar te komen hadden wij vervoer nodig en hadden besloten onze leiders
mee te nemen.
En dat lukte.
Na alle voorbereidingen, zoals voldoende eten voor ons, schone kleden en natuurlijk
ons speelgoed waren wij klaar met onze inspectie en konden wij ongestoord met
onze vakantie therapie beginnen.
Heerlijk met z’n drieën achterin de auto, die een totale metamorfose had
ondergaan, omdat wij van ruimte houden.

Helaas niet veel ruimte meer over voor de spulletjes van onze leiders, maar dat
was niet onze zorg.
Wij hadden alles wat we nodig hadden en dat was het belangrijkste.

Daar gaan we dan.
Het weer was goed, dus konden wij tijdens onze rit lekker naar buiten gluren.
Er valt heel wat te zien tijdens zo’n lange rit en als je dan tussen de druppels door
moet gluren is niet prettig.
Onderweg een aantal keren een stop gemaakt om even onze poten te strekken, iets
te eten en drinken.
En niet te vergeten een plas en een poep.

Wij hebben tijdens onze reis wel even tijd om ons aan jullie voor te stellen, dus
doen wij dat, want op plaats van bestemming hebben wij andere plannen.
Ok, daar gaan we.

Ik ben Amigo, bijnaam Spic en de oudste van het stel.
Ik ben 12 jaar en dat kun je wel zien, want ik heb het meeste haar.
Ik ben erg rustig en kan ook niet meer zo ver lopen, maar daar word goed rekening
mee gehouden.

Ik ben Blendfort en 4 jaar.
Ze noemen me Span, maar vraag me niet waarom, want dat weet ik niet.
Ik ben geen familie, maar zij hebben mij wel helemaal in de groep opgenomen.
Toen ik 14 weken was ben ik geadopteerd.
Daarvoor heb ik een rotleven gehad.
Gelukkig was dat van korte duur en ben nu erg gelukkig en ook niet meer zo bang.

Ik ben Shaded en mijn bijnaam is Wipexspress en terecht, want ik houd van het
leven.
Ik ben 7 jaar.
Ik ben de kleinzoon van Amigo en de zoon van Raices.
Helaas is mijn vader op jonge leeftijd overleden, maar de urn en de foto’s zijn
gelukkig ook meegegaan zodat wij toch allemaal bij elkaar waren.
Ik ben heel graag in de buurt van Amigo, want ik vind hem erg lekker ruiken en
denk dat hij een vrouwtje is.
Ik wil dan ook steeds spelletjes met hem doen, maar mijn vrouwtje vindt het niet
zo leuk.
Ik snap er niets van, want in de mensenwereld gaan toch ook mannen met elkaar?
Omdat ik zo doe word ik Wipexpress genoemd.
Het kan me niets schelen hoor.
Ik ben ook gelukkig en ben lekker op weg naar mijn vakantie bestemming met mijn
maatjes.

Zo, nu even genoeg geblaft, we gaan een dutje doen.
Het duurt nog wel even voor dat wij er zijn.

Bij aankomst op plaats van bestemming werden wij toch wel wat nerveus.
Je moet toch maar afwachten of het allemaal aan je verwachtingen voldoet.

Eenmaal uit de auto kwamen wij gelijk bij een grote tuin met een stuk bos,
helemaal omheind en daar stond ook het huisje.
De buitenboel was perfect voor ons.
We konden lekker lopen in het bos op eigen terrein.
En buiten de omheining nog veel meer bos.
Joepie…..

Nu binnen de boel even checken, want ruimte is voor ons wel van belang.
Eenmaal binnen viel de ruimte een beetje tegen, maar daar hadden onze leiders
snel iets op gevonden.
De eethoek eruit en de salontafel aan de kant.
Dit hadden wij ook weer dik voor elkaar.
Zie je dat, jongens.
Wipexpress heeft zijn plekje al gevonden.
Hoezo kapsones.
Er moet er 1 zijn die het hoogste is in rang en als je dat in de groep niet bent,
dan is er maar 1 manier.
Juist, gewoon hoger gaan zitten.

Wij zagen ook een open haard en hoorden onze leiders daar over praten.
Oooooohhhhhh, dat is gezellig, die doen wij s’avonds lekker aan.
Wij keken elkaar aan en zochten naar een oplossing, zodat de haard niet aanging
want dat is voor ons veel te warm.
Dus met z’n drieën flink hijgen maar, misschien helpt het en ja hoor.
De haard ging gelukkig niet aan.
Onze leiders hadden dat opgelost door er wat kaarsjes in te zetten, dus toch nog
een leuk sfeertje gecreëerd.

Na dit alles wilden wij toch alvast de omgeving buiten de omheining verkennen en
dat gebeurde dan ook.
Wat is het daar mooi en alles was nog veel groener dat het bos bij ons thuis.

Na een flinke wandeling door gezellige smalle bospaadjes en bij thuiskomst een
heerlijke maaltijd zijn wij als een blok in slaap gevallen.

Natuurlijk weer 1 die een uitzondering maakt en dat is weer Wipexpress.
Het zou jammer zijn iets te missen.
Af en toe vallen mijn oogjes dicht, maar in deze positie kan ik het wel aardig
volhouden.
Bovendien hangt er weer van alles boven mijn hoofd.

De volgende dag waren wij al weer vroeg in de weer, want wij wilden natuurlijk
weer het bos in.
Onze leiders sliepen nog, maar dat was vlug over.
Even etterbakken op het bed en er kwam leven in.

Dus weer lekker struinen door het bos.
Dit deden wij dagelijks en hadden het geluk dat het goed weer was.
Een beetje fris, maar een zonnetje en droog.
Maar ook als het geregend zou hebben dan had niets of niemand ons er van
weerhouden om de dagelijkse wandelingen voort te zetten.

Thuis gaan wij ook naar het bos, maar dat is maar 1 keer per dag en hier wel vier
keer.
Maar ook thuis zijn we uiterst tevreden met onze dagelijkse verzorging.

Onze oortjes waren regelmatig gespitst als wij s’avonds lekker lui bezig waren,
want wij willen dit wel vaker gaan doen.
Hopelijk krijgen wij snel onze voorjaarsdip, want dan wordt er wel weer iets
geregeld.
De geruchten zijn er al.

Op een paar autoritjes na om boodschappen te doen is vrijwel de hele week aan ons
besteed met boswandelingen.
Wij kunnen niets anders bedenken dan, dat wij het reuze naar ons zin hebben gehad.
Wat hebben wij genoten in die week.
Niets moest, maar alles mocht.
Dus lekker verpest.

Zeker voor herhaling vatbaar en dat gebeurt dan ook.
Met een beetje het gevoel van aangeschoten wild (onze leiders noemen dat heimwee)
keerden we terug naar onze basis.
Ik (Amigo) heb het meeste last van heimwee, want ik mis mijn maatjes.
Bedankt vrouwtjes, voor deze overheerlijke vakantie.
Jullie mogen in het voorjaar weer met ons mee.

Helaas zal er nooit een vervolg komen.
Amigo en Shaded zijn kort na deze fantastische vakantie overleden.
Amigo is overleden op 10 December 2002.
Shaded is overleden op 23 Januari 2003.
Raices is overleden op 27 Februari 2002.
Vader, Zoon en Kleinzoon zijn weer bij elkaar.

Klik op de foto's voor de Memorials

Amigo

Raices

Shaded

Copyright © 2002 - 2021
This site was created and designed by: "DevilWolf" for our Dogs
Uploaded November 10th, 2002
Site Updated March 31th, 2021